Όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος... όπως και η ίδια η ζωή... φιλίες, έρωτες, επαγγελματικά... όλα... είναι στιγμές που νομίζεις ότι όλα σβήνονται. νομίζεις... Όπως γράφω στο βιβλίο για να αρχίσουν κάποια πράγματα πρέπει να τελειώσουν κάποια άλλα ( νομίζω πριν 6 χρόνια το συζήταγα ένα βράδυ με τη Βάσια)... εκεί είναι που χάνεσαι και δεν υπάρχεις. νομίζεις ότι έρχεται ένα τέλος που δε θες να έρθει... ή μήπως θες; Anyway... Εκεί ψάχνεις ένα στήριγμα... έναν άνθρωπο που θα είναι ο χάρτης σου... ακόμα και αν δε σου πει τι θα κάνεις, θα είναι το φανάρι στα μοναχικά βράδια που σου κρατάει συντροφιά στη νέα σου περιπέτεια... ένα κερί που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σβήσει... πριν 7 μήνες... το κεράκι έσβησε... και το άφησα σε ένα γνωστό για μένα δρόμο... Σήμερα ένα κεράκι έσβησε πάλι... αλλά θέλω να ανάψει ξανά... Είναι ωραίο να στεναχωριέσαι για άτομα που το αξίζουν...
Υ/Γ Βρίσκομαι σε ένα αδιέξοδο... το οποίο ή με γυρνάει πίσω ή θα πέσει πάνω μου ένα λευκό φως το οποίο θα με κάνει να τα ξεχάσω όλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου